جام جم
«استدلال‌هاي عملي ولايت فقيه» عنوان يادداشت روز روزنامه جام جم به قلم عباس محمدنژاد است كه در آن مي‌خوانيد:
ولايت فقيه كه پس از پيروزي انقلاب اسلامي با مصوبه مجلس خبرگان به قانون اساسي ايران اضافه شد، يك اصل مترقي در فقه شيعه است كه نظام سياسي مشروع در دوران غيبت امام معصوم را بيان مي‌كند.
ريشه اين اصل مهم و حياتي هم برخلاف ادعاي برخي كه عامدانه مطرح مي‌كنند تنها برگرفته از ديدگاه‌هاي امام راحل نيست، بلكه ريشه آن به قرن‌ها پيش برمي‌گردد. آن زماني كه شيخ‌مرتضي انصاري در كتاب مكاسب خود به بحث ولايت فقيه مي‌پردازد يا كساني چون صاحب جواهر، احمد نراقي و كاشف‌الغطاء فراتر از شيخ‌مرتضي انصاري منصب فقيه جامع‌الشرايط را در تمامي حوزه‌ها از جمله حوزه امور سياسي گستر‌انده و آن را تنها در افتا و قضا محدود نمي‌كنند. اما اگر از ريشه‌هاي مبحث ولايت فقيه و استدلال‌هاي نظري آن بگذريم كه خود حديثي است مفصل حيات 30 ساله انقلاب اسلامي و نقش مهم ولي‌فقيه در اين 3 دهه، دليلي عملي و عيني است كه جايگاه رفيع ولايت فقيه را بيش از پيش ثابت مي‌كند.
جمهوري اسلامي
«كلينتون ماموريت صهيونيستي ناكام» عنوان سرمقاله روزنامه جمهوري اسلامي است كه در آن مي‌خوانيد:
هيلاري كلينتون وزير خارجه آمريكا به دوره گردي سياسي پرداخته تا بلكه بتواند با جوسازي در منطقه عليه جمهوري اسلامي ايران و تحريك ديگران براي هماهنگي با سياستهاي ناكام واشنگتن بر شكست هاي مستمر آمريكا سرپوش بگذارد. شواهد نشان مي دهند اين تحركات سياسي در واقع يك « ماموريت صهيونيستي» است كه اجراي آن به آمريكا محول شده است.
دست و پا زدن آمريكا در منطقه و در سطح كشورهاي داراي « حق وتو » اگر چه تازگي ندارد ولي اين دور جديد فعاليتهاي واشنگتن با تبليغات رسانه اي بيشتر همراه است و در واقع هدف آنست كه رسانه ها ماموريت تامين نوعي « آتش تهيه » را بر عهده داشته باشند تا سفر كلينتون با اهداف و نتايج پيش بيني شده همخواني داشته باشد ولي در بدشانسي اين بانوي ناكام همين بس كه حتي اين بار هم وي به موفقيت خود اميدي ندارد و هرچه بيشتر تلاش مي كند كمتر نتيجه مي گيرد. مشكل بزرگ آمريكا اينست كه حتي از « لابي صهيونيستي » هم در اين زمينه كاري ساخته نيست و آنها عموما با درهاي بسته مواجه مي شوند و حتي در صورت استقبال هم پاسخ روشن شفاف و صريحي كه براي واشنگتن و صهيونيستها دلگرم كننده باشد دريافت نكرده و نمي كنند و اين ماموريت صهيونيستي حتي براي آمريكا هم تحقير كننده است.
رسالت
«نقدي بر لايحه بودجه سال89» عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم محمد کاظم انبارلويي است كه در آن مي خوانيد:
نقدهاي نمايندگان محترم مجلس در نشست مشترک دولت و مجلس و برخي نقدهاي مطرح در رسانه ها را در مورد بودجه سال89 خواندم. هيچ ايرادي در اين نقدها بر لزوم شفا ف سازي عملکرد مالي شرکت ملي نفت به عنوان بزرگترين بنگاه اقتصادي دولت ترتب ندارد. براي بيان حساسيت موضوع کافي است بدانيم که بودجه شرکت ملي نفت در سال89 رقمي نزديک به کل بودجه عمومي دولت است.
آيا وقتي که براي بررسي و دقت در بودجه عمومي دولت صرف مي شود معادل زماني است که صرف بودجه شرکت ملي نفت مي شود؟سال گذشته هنگامي که بند7 بودجه که مربوط به شرکت ملي نفت مي شد مطرح شد هيچ موافق و مخالفي بحث نکردند و پيشنهاد کميسيون تلفيق ظرف چند ثانيه راي آورد.
مردم سالاري
«کرملين و تحريم ايران» عنوان يادداشت روز روزنامه مردم سالاري به قلم علي ودايع است كه در اَن مي‌خوانيد:
دستگاه ديپلماسي ايران روزهاي سرنوشت سازي را پشت سر مي گذارد.ايران پنجه در پنجه غرب ايستاده است تا از حقوق هسته اي خود دفاع کند; کاخ سفيد به دنبال تحريم ايران است. در ميان اين نبرد شرکايي که تا ديروز روي آنها حساب مي کرديم گاه مواضعي به خود مي گيرند تا نگراني منتقدين ديروز رنگ واقعيت به خود گيرد.
روس ها دلا يل عدم همکاري خود در زمينه هاي گوناگون از جمله مساله اس-300 و نيروگاه بوشهر را مشکلات فني اعلام مي کنند و دایم ژست هاي متفاوتي مقابل ايران مي گيرند؛ سخنگوي دستگاه ديپلماسي ايران آنان را به رعايت عهدنامه هاي خود با تهران فرا مي خواند و اصول اخلاقي را ياد آوري مي کند اما در چرخشي ناگهاني روسها علنا از تحريم ايران حمايت مي کنند.
كيهان
«نه فتنه گر،نه واسطه» عنوان يادداشت روز روزنامه كيهان به قلم سعدالله زارعي است كه در آن مي خوانيد:
«تجمعات ضد نظام كه قرار بود با مراسم رسمي نظام در روز پنجشنبه - 22 بهمن - همزمان باشد بطور بالقوه بعنوان آخرين فرصت مخالفان براي راه اندازي يك تظاهرات بزرگ براي چند ماه به حساب مي آمد. بعضي از اعضاي جنبش مي گويند كه شانس تغيير در ايران به تدريج از دست مي رود.»
اين بخشي از يادداشت روزنامه واشنگتن پست است كه يك روز پس از راهپيمايي عظيم 22 بهمن نوشته شده است. در مورد راهپيمايي الهي - مردمي روز 22 بهمن گفتني هاي زيادي وجود دارد كه در اين مجال كوتاه تنها به مواردي از آن اشاره مي شود.
سياست روز
«محكمات نظام جمهوري اسلامي» عنوان سرمقاله روزنامه سياست روز به قلم علي دارابي است كه در آن مي‌خوانيد؛هر نظام حكومتي فارغ از ايدئولوژي و جهان‌بيني حاكم بر آن، داراي اصول بنيادين و پايه اي است كه همه شهروندان آن جامعه خود را مكلف و ملزم به وفاداري، حفظ و پاسداشت آن مي دانند. در نظام جمهوري اسلامي كه برخاسته از اسلام عزيز و متكي بر آراي عمومي مردم است، برخي اصول بنيادين به مثابه محكمات نظام هستند كه ميزان وفاداري، اعتقاد، التزام شهروندان بر اساس اين شاخصه ها سنجيده مي شود.
اما در مرحله بالاتر، نخبگان و مسئولان، كوشندگان و فعالان سياسي، كارگزاران و دولتمردان كه در حلقه اول خادمان كشور هستند بايد رفتار، عملكرد و مواضع آنان نسبت معنادار و مستقيمي با اين محكمات داشته باشد.
در شرايط بس خطير و كنوني كشور، بازخواني و مروري دوباره بر محكمات نظام جمهوري اسلامي مي تواند شاخصه اي براي تميز مدعيان از غير مدعيان نظام باشد و افكار عمومي هم براساس همين سنجه ها درباره جريانات سياسي، نخبگان، احزاب، تشكل هاي سياسي و اشخاص روحاني و دانشگاهي داوري كند.
تهران امروز
«اقدام عاجل يا عجولانه» عنوان سرمقاله روزنامه تهرانامروز به قلم دكتر اميد ملكي است كه در آن مي‌خوانيد:
ابتداي هفته جاري رياض، در شصت و پنجمين سالگرد نشست مشترك عبدالعزيز بن عبدالرحيم آل سعود پادشاه عربستان سعودي با رئيس‌جمهور وقت ايالات‌متحده، فرانكلين روزولت، شاهد سفر وزير امور خارجه آمريكا و ديدار با همتاي سعودي‌اش بود. ديداري كه مطابق عرف ديپلماتيك با برگزاري كنفرانس مشترك خبري دو وزير خارجه پايان يافت.
همزمان با آغاز سفر هيلاري كلينتون به منطقه دفتر رسانه‌اي وزارت امور خارجه ايالات‌متحده در بيانيه‌اي يكي از اهداف اين سفر را ساماندهي اقدامات ديپلماتيك براي همگام كردن كشورهاي منطقه با تحريم‌هاي جديد عليه ايران عنوان كرد، لذا طبيعي بود كه افزايش فشارها عليه ايران ترجيع‌بند صحبت‌هاي كلينتون از دوحه تا رياض باشد اما در ميانه راه وزير امور خارجه عربستان گوي سبقت را از همتاي آمريكايي خود ربود و جملاتي بيان كرد كه از منظر حفظ منافع ملي ايران قابل توجه است.
آفرينش
«عراق جديد و انتخابات پارلماني» عنوان سرمقاله روزنامه آفرينش است كه در آن مي‌خوانيد:
با نزديک شدن به زمان برگزاري دومين دور انتخابات پارلماني عراق پس از سقوط رژيم حزب بعث ( به رهبري صدام حسين) نزديک به 6500 نامزد از حدود 300 ائتلاف وحزب براي دست يابي به 325 کرسي پارلماني مجلس ملي اين کشور رقابت هاي خود را آغاز کرده اند . انتخابات پارلماني 16 اسفند ماه در واقع آخرين گام براي ساختن عراق جديد است.
عراقي که پس از سقوط صدام وحزب بعث اينک در چارچوب قانون اساسي جديد وبا خروج تدريجي نيروهاي آمريکايي از اين کشور روز به روز به سمت بومي سازي امنيت در کشور حرکت کرده است.
قدس
«تحديد رابطه ايران و انگليس؛ مطالبه ملي» عنوان سرمقاله روزنامه قدس به قلم غلامرضا قلندريان است كه در آن مي‌خوانيد:
رئيس کميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس شوراي اسلامي در پاسخ به نامه سفير انگليس در تهران تأکيد کرد، اکثريت نمايندگان مجلس ايران خواستار کاهش و حتي قطع رابطه ايران و انگليس هستند.
هفته گذشته، «سايمون گس» سفير انگليس در تهران در نامه‌اي سرگشاده به بروجردي با اشاره به درخواست نمايندگان براي کاهش روابط دو کشور، نوشت: «چنين اقدامي تأسف آور خواهد بود و اين اقدام به نفع هيچ يک از طرفين نخواهد بود.» سفير انگليس در اين نامه اتهامهاي وارده به کشورش مبني بر دخالت در امور داخلي ايران را رد کرده است.
دنياي اقتصاد
«ريشه‌هاي نظري مشكلات اقتصادي» عنوان سرمقاله روزنامه دنياي اقتصاد به قلم مهران دبيرسپهري است كه در آن مي‌خوانيد:
طي بيست سال گذشته؛ يعني دوران پس از جنگ، كشورمان سه رييس‌جمهور به خود ديده است كه هر سه، از نظر اقتصادي مورد نقدهاي بسياري قرار گرفته‌اند؛ اما نكته مهمي كه مورد غفلت واقع شده اين است كه در بيست سال گذشته به لحاظ تئوريك اين سه دولت، مشابه هم رفتار كرده‌اند. يا به عبارت ديگر نظريه اقتصادي حاكم بر آنها با شدت و ضعف، يكي بوده است. در واقع مي‌توان همين موضوع را علت‌العلل مشكلات اقتصاد ايران در دوره فوق دانست؛ مشكلاتي كه بسياري از تحولات سياسي داخلي نيز متاثر از آن بوده است.
جهان صنعت
«ريشه ناباوري کجاست» عنوان سرمقاله روزنامه جهان صنعت است كه در آن مي‌خوانيد:
در حالي ديروز محمود احمدي‌نژاد پشت ميز کنفرانس خبري با رسانه‌هاي داخلي و خارجي نشست که تحرکات منطقه‌اي براي تحت فشار قراردادن ايران بيشتر شده است. اين موضوع عصر روز قبل باعث شد تا بسياري از مباحث به سمت سياست ايران در تعامل با جهان و موضوع هسته‌اي سوق پيدا کند و در ادامه برخي سوال‌هاي دلخواه رئيس‌جمهور از سوي رسانه‌هاي نزديک به دولت هم باعث شد تا جواب‌هاي هميشگي رئيس کابينه شنيده شود.
